Als draagkracht, draaglast wordt. Als een mantelzorger wel wil, maar echt niet meer kan zorgen. Dán willen we er voor hem of haar zijn. Maar dan moet de mantelzorger wel weten dat we er zijn en wat we kunnen betekenen. Daarin speelt de professionele zorgverlener een sleutelrol.

Die signalerende taak van artsen en verpleging is in 2015 nog belangrijker geworden. Alert zijn op overbelasting en doorverwijzen. Vanaf 1 januari bleven veel meer mensen thuis; hun naasten werden mantelzorger. Mensen die niet wisten op wie ze terug konden vallen, terwijl de zorg zelf nog zoekende was. Onze vrijwilligers waren er klaar voor, maar een toename van aanvragen bleef nog uit. Het nieuwe samenspel mantelzorger-vrijwilliger-professional; daar moest iedereen nog aan wennen. In de loop van 2015 kwam daar verandering in. De professionele zorg verwees vaker door, we kregen het drukker. Zowel het aantal aanvragen als de vraag zelf nam toe.

Petje af voor onze vrijwilligers

Die kregen er in 2015 lichte zorgtaken bij en die pakten ze goed op. Inmiddels doen zij meer dan ooit. En daar is iedereen blij mee want zo was de organisatie ook ooit bedoeld. Onze kracht is mensen hun leven te laten leiden zoals zij dat willen. De vrijwilligers ondersteunen. Door af te stemmen, elke keer weer op andere mensen, wensen en behoeften. Door naast de mantelzorger te staan.

Marianne Boone, directeur
06 - 28 46 56 10 | e-mail