Hoe is het om een vreemde, een vrijwilliger in huis te hebben? En hoe is het als een geliefde de laatste levensweken of -dagen in een Hospice doorbrengt? Dit zeggen mantelzorgers er zelf over:
 
De laatste verjaardag van moeder

‘Als naaste familie hebben wij jullie als erg warm ervaren en in het bijzonder onze dank voor het mogelijk maken van het vieren van onze moeders 80e verjaardag.’

De verjaardag van moeder was een punt voor deze familie: ‘Vier je een verjaardag als je in het hospice verblijft? En hoe doe je dat dan? En waar? En gaan we dit leuk vinden?’ Dankzij het goede contact met de coördinatoren is het allemaal goed gekomen. De familie heeft de laatste verjaardag van moeder lekker op zichzelf in het Atelier gevierd.

Papa had geen slapeloze nachten meer

‘Voor ons hebben jullie een zware last uit handen genomen.’

Die zware last was de gezondheid van de vader, mantelzorger van zijn terminale echtgenote. De kinderen woonden niet in de buurt en hadden zelf een gezin. Dankzij de steun van een vrijwilliger thuis heeft hij de laatste weken beter kunnen slapen. Hij heeft hierdoor rustiger afscheid kunnen nemen van zijn vrouw. En de kinderen hoefden zich geen zorgen te maken.

Voor ons waren jullie die zachte vingers

‘Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen en verpakken in goede gedachten ter herinnering; jullie waren voor ons die zachte vingers.'

De familie zag er tegenop vreemden in huis te halen. Op aanraden van de huisarts hebben ze dat toch gedaan. Achteraf waren ze heel erg blij met de integere prettige zorg op de achtergrond van vrijwilliger.

Het is ons gelukt om ons thuis te voelen

‘Een knuffel en een diepe buiging voor jullie; het is ons gelukt om ons thuis te voelen in deze omgeving.’

Familie van een zorgvrager die thuis wilde sterven. Uiteindelijk kon dat echt niet meer. Zijn naasten hadden niet verwacht dat hij en zijzelf zich zó op hun gemak zouden voelen in het Hospice. Een prachtig compliment.